Όλοι οι γονείς είναι πού και πού ανεπαρκείς γιατί είναι και αυτοί άνθρωποι. Κανένας γονέας δεν μπορεί να είναι συνέχεια σε καλή συναισθηματική διάθεση, έχοντας και αυτοί πολλά προβλήματα από μόνοι τους.

Πολλοί γονείς γίνονται μερικές φορές υπερβολικά καθοδηγητικοί, και οι περισσότεροι τις έχουν 'βρέξει' στα παιδιά τους, ακόμη και αν αυτό έχει συμβεί σπανίως. Ωστόσο αυτές οι μεμονωμένες συμπεριφορές δεν μπορούν να τους χαρακτηρίσουν ως βάναυσους και ακατάλληλους γονείς.

Επιπλέον, τα περισσότερα παιδιά μπορούν να αντιμετωπίσουν χωρίς πρόβλημα μια περιστασιακή έκρηξη θυμού των γονέων τους, εφόσον δίνεται σαν αντιστάθμισμα καθαρή αγάπη και κατανόηση.

Υπάρχουν όμως πολλοί γονείς που τα αρνητικά πρότυπα συμπεριφοράς τους ασκούνται επίμονα και υπερισχύουν στη ζωή του παιδιού. Τα ενήλικα παιδιά των τοξικών γονέων είτε τα χτυπούσαν οι γονείς τους όταν ήταν μικρά, είτε τα άφηναν υπερβολικά μόνα τους, είτε τα κακομεταχειρίζονταν σεξουαλικά, είτε τα συμπεριφέρθηκαν σαν σε τρελούς, είτε τα υπερπροστάτευσαν, είτε τα υπερφόρτωσαν με ενοχές, και που στις περισσότερες περιπτώσεις συνεχίζουν να τους συμπεριφέρονται έτσι και όταν έχουν μεγαλώσει.

Η βλάβη που δημιουργούν αυτοί οι γονείς στα συναισθήματα των παιδιών τους διαδίδεται σαν τις χημικές τοξίνες σ' ολόκληρο το είναι τους, και καθώς τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν, μεγαλώνει και ο πόνος τους. Σχεδόν όλα αυτά τα παιδιά υποφέρουν από εκπληκτικά παρόμοια συμπτώματα : έχουν μια πληγωμένη αυτοεκτίμηση που οδηγεί σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλα τα παιδιά σχεδόν αισθάνονται ανάξια, ανεπαρκή και ότι τους λείπει η αγάπη.

Αυτά τα συναισθήματα, σε μεγάλο βαθμό, έχουν ως αφετηρία το γεγονός ότι τα παιδιά των τοξικών γονέων αυτοκατηγορούνται για την κακή μεταχείριση την οποία υπέστησαν από τους γονείς τους, ορισμένες φορές συνειδητά και άλλες όχι. Αυτό συμβαίνει επειδή ένα απροστάτευτο και εξαρτημένο παιδί είναι ευκολότερο να αισθανθεί ένοχο γιατί έχει κάνει κάτι 'κακό' που να αξίζει την οργή του γονέα, από το να αποδεχθεί την τρομακτική πραγματικότητα ότι ο πατέρας ή η μητέρα του, ο προστάτης του δηλαδή, δεν είναι άξιος/α της εμπιστοσύνης του.

Όταν αυτά τα παιδιά ενηλικιώνονται, συνεχίζουν να κουβαλούν τα βάρη αυτής της ενοχής και ανεπάρκειας, βάρη που κάνουν υπερβολικά δύσκολη την ανάπτυξη μιας θετικής εικόνας για τον εαυτό τους. Κατά συνέπεια, αυτή η τραυματισμένη αίσθηση της αξίας του εαυτού τους και της πίστης σ' αυτόν, συμβάλλει στην αμαύρωση οποιασδήποτε πλευράς της ζωής τους.

Αν είσαι ενήλικο παιδί τοξικών γονέων, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις για να απελευθερωθείς από την κληρονομιά των ενοχών και της αυτοαμφισβήτησης. Γι' αυτό χρειάζεται να βρεις το κουράγιο που βρίσκεται μέσα σου και την πραγματική ελπίδα, όχι την παραπλανητική ότι οι γονείς σου θα μεταμορφωθούν μαγικά, ότι μπορείς να αποσυνδεθείς ψυχολογικά από την ισχυρή και καταστροφική επίδραση των γονέων σου.

Οι μέθοδοι ψυχοθεραπείας και οι τεχνικές ανάρρωσης είναι σχεδόν παρόμοιες για όλους τους ενήλικες που μεγάλωσαν από τοξικούς γονείς.

AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

ΚΛΙΝΙΚΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΟΣ

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ

• Προηγούμενο
• Επόμενο